„Śnieżna Pantera”

Śnieżna pantera (Panthera uncia) to mityczne niemal zwierzę zamieszkujące Himalaje, głównie na terenie Nepalu. Nieuchwytne i tajemnicze, ale obecne górach od zawsze. Należy do rodziny kotowatych, żyje samotnie na wysokości powyżej 3000 metrów, polując i pozostając w zazwyczaj w ukryciu. Ale to tylko tytułem wprowadzenia bo nie o panterze jest ten wpis, chociaż o niej trochę też. Chodzi o książkę „Śnieżna pantera” (The Snow Leopard), w której Peter Matthiessen próbuje uchwycić tajemniczego ducha Himalajów, równie ulotnego i obecnego zarazem, dokładnie tak jak tytułowy wielki kot. Historia przez niego opowiedziana to zapis wyprawy jaką autor odbył wraz z przyrodnikiem Georgiem Schellerem w 1973 roku. Jej celem były badania nad słabo wtedy jeszcze znanymi zwyczajami tzw. błękitnych owiec, czyli Nahurów. Celem wędrówki były okolice „kryształowego klasztoru” Shey Gompa, położonego u pobliżu świętej dla Nepalczyków Kryształowej Góry (Machhapuchhare). Tyle faktów, bo reszta jest senną podróżą przez Himalaje. Senną, bo miesza się w niej jawa i sen, teraźniejszość i przeszłość, a na wszystko gdzieś z bezpiecznego miejsca patrzy duch Himalajów, śnieżna pantera. Obecna, chociaż niewidzialna, w każdym razie dla wędrowców. Ta nagrodzona American Award książka, jak żadna inna oddaje właśnie „ducha Himalajów”, krainy, której człowiek nie zdołał ucywilizować i wobec której pierwotnych sił jest bezsilny tak samo teraz, jak i przed wiekami. Autor wędrując w głąb Himalajów rozprawia się z samym sobą, porzucając przeszłość i lecząc duszę po śmierci ukochanej żony. Poruszająca opowieść o człowieku i naturze. Dla tych którzy nie boją się prawdy ukrytej w „tu i teraz” i śnieżnej pantery, której nie widać chociaż jest.